28 Kas 2015

SONRA

                        her  sözcükle  daldan  dala  atlayan  güz,
                        sararan uyak, kanatları  dökülen  imge…
                        çepeçevre  kuşatılmış  bir  yalnızlık  bu,
                        susmanın  ve  inkarın  çıldırttığı  hayvan,
                        yanı  başımda  iz  süren  yılışık  iblis…

                        ellerimden  tutup  gözlerime  bakan  kız  çocuğu,
                        sonsuzluğa  inanan  bir  avuç  kahkaha…
                        palyaço  olmalıyım  diyorum  sesimdeki  şiire,
                        ışığı  bükmeliyim  kızım  için,  gülmeliyim,
                        kırmızı  bir  burun  sarmalıyım  güllerden.

                        günleri  sahiplenmek   hevesiyle
                        kalbimi  taşlayan  salyalı  kalabalık…
                        oğlum  kalacak  geride  sönerken  ışığım,
                        kara  gözlerinden  tanıyacaklar  onu,
                        şiir  okunmuş  güzel  yüzünden…

                        babamın  gözlerinden  topladığım  yazgı,
                        avucumda  kıvranan  paramparça  miras…
                        şiire  kanıp  çiçeklenen  marazlı  ağaç,
                        her  âna  bir  ezgi  iliştirme  yanılgısı…
                        oysa  her  şey  renksiz  oysa  her  şey  sus.

                        sandık  diplerinde  bulacak  çocuklarım,
                        bir  tutam  adak  saçı  gibi  epriyen  şiirimi
                                                                                                MURATHAN ÇARBOĞA

ORONTES  SAYI:1


Hiç yorum yok: